เผลอใจรักอสรพิษ(จบแล้ว)
ลำตัวใหญ่ยักษ์โอบรัดร่างบอบบางเอาไว้แน่น ก่อนที่ลำตัวที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำจะแปรเปลี่ยนเป็นผิวหนังของมนุษย์ ดวงตาดำขลับจ้องมองคนใต้ร่างด้วยแววตาลุ่มลึกก่อนที่ฝ่ามือร้อนจะลูบไล้ไปตามเรือนร่างของนาง
ผู้เข้าชมรวม
8,725
ผู้เข้าชมเดือนนี้
27
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำตัวใหญ่ยักษ์โอบรัดร่างบอบบางเอาไว้แน่น ก่อนที่ลำตัวที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำจะแปรเปลี่ยนเป็นผิวหนังของมนุษย์ ดวงตาดำขลับจ้องมองคนใต้ร่างด้วยแววตาลุ่มลึกก่อนที่ฝ่ามือร้อนจะลูบไล้ไปตามเรือนร่างของนาง
"ทำไมถึงหลับลึกเช่นนี้" เสียงทุ้มต่ำกระซิบที่ข้างหูของร่างบางแต่ไม่มีวี่แววว่าคนในอ้อมกอดจะตื่นเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นเช่นนั้นมุมปากของคนตัวโตก็ยกยิ้มขึ้นก่อนที่ริมฝีปากหนาจะอ้าออกแล้วงับลงมาที่ติ่งหูของนาง
"อื้อ!" เสียงครางประท้วงดังขึ้นมาแทบจะทันที นางพยายามบิดกายหนีแต่ก็ไม่สำเร็จ
"หากข้าทำมากกว่านี้..เจ้าจะรู้สึกตัวหรือไม่" รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาที่มุมปากของคนตัวโต
"อืมม.."
"ข้าอยากกลืนกินเจ้าแทบจะขาดใจอยู่แล้ว"
_________________
-คุยกันก่อนน้าาา-
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนและแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
บางตอนอาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านน้าา
หากมีตรงไหนผิดพลาดหรือมีข้อเสนอแนะอะไรบอกกันได้เลยนะคะ
ปล. เรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่อิงสถานที่ใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างที่แต่งขึ้นเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ห้ามคัดลอกหรือนำไปดัดแปลงโดยเด็ดขาดและไม่อนุญาตให้นำภาพปกไปใช้นะคะ
ฝากติดตามด้วยน้าาาาา
ขออนุญาตฝากอีบุ๊คนะคะ
เพราะสนใจในตัวนางทำให้เขาตัดสินใจจับนางมาทำเมีย แรกๆ ก็กลั่นแกล้งนางได้อยู่หรอกแต่หลังๆ มาคนที่โดนข่มเหงกลับเป็นตัวเขาเสียเอง
"อย่าเรื่องมากแค่นี้ไม่ตายหรอก" เฉิงไห่เริ่มโมโหขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว นางเอาแต่เถียงเขาทุกคำเลย
"งั้นเจ้าก็ไปนอนข้างนอก แค่นี้คงไม่ตายหรอกใช่ไหม" แต่นางก็ยังคงเถียงเขาฉอดๆ จนเขาเริ่มจะหมดความอดทน
"ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น!"
"งั้นก็นอนที่พื้นหากยังเถียงไม่เลิกก็เชิญออกไปนอนข้างนอก!"
หนิงเอ๋อและมารดาถูกใส่ร้ายและโดนขับไล่ออกจากจวน มารดาของนางกลัวว่านางจะลำบากจึงหาชายหนุ่มมาแต่งงานกับนาง แต่ท่านแม่จะรู้ไหมว่าชายหนุ่มที่ท่านหามาทำให้ข้าลำบากยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
“เลิกมองข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“เจ้างดงามขนาดนี้จะให้ข้าละสายตาได้อย่างไร”
…
“เลิกไว้หนวดซะทีมันขูดผิวข้าจนเจ็บไปหมดแล้ว”
“ไม่เอา”
“แต่ข้าเจ็บ”
“เดี๋ยวก็ชิน” …
ผลงานอื่นๆ ของ เยว่ฉี ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เยว่ฉี
ความคิดเห็น